Author Archive : modernpc

นี่ก็ผ่านมา จะ 5 ปีแล้ว แต่ผมก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ยังคงตาเบลอ ยังคงมึนหัวเหมือนปั่นจิ้งหรีดตลอดเวลา ล้มง่าย ทรงตัวไม่ค่อยดี ยังคงพูดไม่ชัด และติดขำอยู่เลย แบบอยู่ดีๆก็ขำเองแบบไม่มีสาเหตุ แม้จะอยากร้องไห้ก็ตาม ผมก็เหมือนตัว Joker ในหนังนั่นแหละ + ความจำระยะสั้นก็ไม่ดีแล้ว แบบจะทำอะไรอยู่ แปปๆก็ลืมแล้ว จึงต้องจดตลอด ผมถึงติดมือถือมาก แต่นั่นเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่พอจะจดบันทึกอะไรได้ ผมกลายเป็นคนสภาพนี้ไปแล้ว แต่ต้องมาเขียนโปรแกรม + สร้างเกมขายนะสิ! มันเกินจริงมากๆและผมก็เชื่อว่า ผมคงไม่มีทางดีขึ้นไปกว่านี้หรอก มันก็เหมือนแก้วที่แตกไปแล้ว ก็คือแตกไปแล้วไง! มันไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก คงจะไม่มีใครเข้าใจหรอก ผมก็ต้องขออภัยนะ ที่ผมไม่สู้พอ แต่ความจริงคือมันไม่มีใครอยากต้องมาทนสู้ในสภาพนี้หรอก! โดยตอนนี้ผมก็ต้องฝืนออกกำลังกาย + กายภาพ ทุกวัน แต่ผมก็เชื่อว่า ต่อให้ผมทำจนผอมเหลือแต่กระดูก อาการผมก็คงไม่ดีขึ้นไปกว่านี้หรอกมันก็เป็นแค่อุปสรรคในแต่ละวันเฉยๆ มันก็เป็นแค่การฆ่าเวลา + ทำให้คนรอบๆตัวผมรู้สึกดีเฉยๆหรอกแต่มันไม่มีผลอะไรกับผม! มันก็เหมือนกับการบอกให้คุณขยับแขนขึ้นลงทุกวันเดี่ยวคุณก็บินได้นั่นแหละแต่! ความจริงคือ มันไม่มีทางทำได้! คุณไม่มีทางบินได้หรอก เพราะมันเป็นเรื่องของฟิสิกส์ โดยที่ร่างกายของคุณมันไม่มีปีก + มันหนักขนาดนี้ มันจะบินได้ยังไงละ!  ตอนนี้ผมตัวเต่งมาก น้ำหนักเป็นร้อยแล้ว รู้สึกอนาถตัวเองเหมือนกันนะ และผมก็ไม่ใช่พวกหลงตัวเองด้วย คงไม่อาจมีความสุขในร่างนี้ได้หรอก แม้บางคนที่อ้วนจะตายอยู่แล้ว ก็ยังหลงบอกว่าตัวเองดูดีอยู่เลย เหอๆ… นั่นก็เพราะการกิน มันก็เป็นเพียงแค่ความสุขเล็กๆน้อยๆในชีวิตนี้อย่างเดียว ที่ผมพอจะสัมพัสมันได้เฉยๆตอนนี้ผมกำลังทรมานมาก แบบตกนรกอยู่ไงละ ผมละอยากให้ไม่ต้องตื่นมาอีกเลยได้ไหม และผมก็เข้าใจแล้ว ทำไมคุณหมอเขากลัวว่าผมจะเป็นโรคซึมเศร้า เพราะมันเป็นแบบนี้นี่เอง จากคนที่เคยมีทุกอย่าง จะไปไหนหรือทำอะไรก็ได้ อยากได้อะไรก็สามารถซื้อ + จ่ายเองได้หมด เพราะผมไม่ใช่คนวาสนาดีที่มีคนเปให้ตลอดเวลานินา อยากได้อะไรก็ต้องแสวงหามาด้วยตัวเองเท่านั้น แม้จะมีบางคนเอะอะอะไรก็ขอแม่ได้หมดก็ตาม ส่วนแม่ก็เปให้ตลอดเพราะกลัวแค่เขาจะน้อยหน้า คนแนวนี้ไม่ต้องมีสมองเลยก็ยังได้นะ แต่ผมกลับต้องมาพิการ และอยู่แบบไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้!  แต่การที่ผมเป็นแบบนี้ มันก็ทำให้ผมได้เห็นธาตุแท้ของหลายคนนะ บางคนอยู่ห่างไกลกันมาก แต่กลับเป็นเพื่อนที่แท้จริง แต่บางคนใกล้ตัวมากแท้ๆ แต่กลับไม่มีความหมายอะไร แม้ว่าก่อนหน้านั้นผมจะชอบขับรถของผมเองเพื่อไปพาเขาเที่ยวตลอดก็ตาม ผมก็เข้าใจแหละว่าเพราะอะไร… เขาคงไม่มีปัญญาพอจะมาสนใจเรื่องวุ่นๆแบบนี้เพิ่มอีกละมั้ง ก็ช่างเขาเถอะ แถมบางคนก็มีการมาเอารัดเอาเปรียบกัน ทุจริตกันสารพัด เขาคงคิดว่าผมจะไม่รับรู้อะไรละสิ เหอๆ แต่ผมรู้นะ! การที่ผมเป็นสภาพนี้ ก็ใช่ว่าจะคิดอะไรไม่เป็นสักหน่อย แม้ว่าผมจะไม่ใช่ยอดอัจฉริยะก็ตาม แต่ผมก็ยังรับรู้ทุกอย่างว่าใครทำอะไร + คิดยังไง แต่ผมแค่ไม่พูดเพราะผมยังพูดไม่ชัดเฉยๆหรอก… ผมก็แค่คิดซะว่าเป็นการจ่ายค่าผ่านทางละกัน ให้สภาพมันพาไปจะได้เห็นคนอะนะ ผมไม่ได้ใส่ร้ายใครนะ เพราะมันมีหลักฐานที่พิสูจน์ได้จริงในตอนนั้น! ถ้าหากวันของผมมาถึง ก็คอยดูละกัน  ในหัวผมตอนนี้มีเพียงคำถามว่า “ทำไมผมถึงมาถึงจุดนี้ได้” สิ่งที่ผมกลัวที่สุดในชีวิต ก็คือการตายอย่างทรมานแบบนี้ไงละ แล้วผมจะรอดมาทำไมก็ไม่รู้ และทำไมผมจะต้องมาอยู่ในวงการนี้ด้วยอะนะ? แค่จักรยานเอง ผมก็แค่ชอบเล่นกีฬาเอ็กตรีมเอง แต่ถ้าหากผมไปติดยา ก็คงไม่ต้องตกนรกแบบนี้ หรือมันจะเพราะความชุ้ยของใครก็แล้วแต่ แม้ทุกฝ่ายจะรู้สาเหตุดี แต่ทุกคนเขาก็ยังคงใช้ชีวิตปกติต่อไป ไม่มีผลอะไรหรอก ส่วนผมก็แค่ต้องจ่ายค่ารักษาไปหลายล้านเอง + ต้องทนทรมานอย่างเงียบๆต่อไป ก็แค่นั้นเองแล้วมันคุ้มไหมละ…